Kościół Garnizonowy - pierwotnie Klasztor i Kościół Reformatów - wybudował własnym sumptem na początku XVIII w. bogaty mieszczanin rzeszowski pochodzenia ormiańskiego, Andrzej Passakowicz. Uroczystość poświęcenia kościoła i klasztoru pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny odbyła się w dniu 21 września 1722r. Zobacz kościół i klasztor w 1762 r.
W okresie rozbiorów Austriacy trzymając w Rzeszowie duży garnizon przeznaczyli w 1787 r. kościół Reformatów z rozległymi piwnicami na magazyny, uprzednio usuwając elementy sakralne i dekoracyjne, natomiast w miejscu zlikwidowanego klasztoru powstał szpital wojskowy. Z przystosowaniem kościoła na magazyny wiąże się pewna legenda. Nad absydą kościoła w jego wschodniej części wznosi się trójkątny szczyt, na którym rysuje się płytka prostokątna wnęka. Legenda podaje, że we wnęce znajdował się wizerunek Matki Boskiej z berłem w dłoni, który na próżno usiłowano zamalować. Żadna farba nie chciała pokryć fresku, a usiłujący ją zamalować spadł z drabiny. Wizerunek więc pozostał. Więcej o zaborze.
W kilka lat po odzyskaniu niepodległości władze II Rzeczypospolitej rozlokowały w Rzeszowie duży garnizon korzystając z gotowych, wybudowanych przez rząd austriacki koszar. Wówczas zapadła decyzja o utworzeniu kościoła garnizonowego. Pierwszym kapelanem garnizonu w 1922 roku został ks. płk Franciszek Kisiel i to na niego spadł ciężar odbudowy kościoła. Więcej o okresie międzywojennym.
W czasie II wojny światowej okupant niemiecki ponownie zamienił kościół na magazyny. Kościół został niemal całkowicie zniszczony. Od 1955 - 1960 roku kapelanem w rzeszowskim kościele garnizonowym był ks. Julian Humeński, późniejszy dr pułkownik, generalny dziekan Wojska Polskiego w Warszawie. Za jego staraniem przeprowadzono gruntowną konserwację kościoła zachowując odkryte przy tej okazji malowidła z 1742 roku.
W 1960 roku bp Franciszek Barda, ordynariusz Diecezji Przemyskiej, dokonał uroczystego poświęcenia odbudowanej świątyni. Bp Ignacy Tokarczuk, Biskup Przemyski, za zgodą władz państwowych i wojskowych ustanowił 14.08.1969 roku przy kościele Parafię Wojskowo - Cywilną pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski.
W latach 1968 - 1971 podczas osuszania podziemi kościoła, ówczesny proboszcz ks. płk Józef Pałęga zabezpieczył i przeniósł do krypty szkielety pochowanych pod kościołem 6 oo. reformatów oraz poległych w roku 1769 konfederatów barskich.
21 stycznia 1993 roku Biskup Polowy Wojska Polskiego Sławoj Leszek Głódź erygował parafię wojskowo - cywilną pod dotychczasowym wezwaniem.
Staraniem dowódców 21 Brygady Strzelców Podhalańskich gen. bryg. Fryderyka Czekaja i gen. bryg. Henryka Dziewiątki oraz proboszcza ks. kmdr ppor. Leona Szota odrestaurowano kaplicę boczną w której 2.02.2002 r. umieszczono kopię Figury Matki Boskiej Ludźmierskiej - Gaździny Podhala.
Więcej informacji można znaleźć w monografii Kościoła Garnizonowego wydanej w 2008 r. nakładem wydawnictwa diecezjalnego Bonus Liber.
Zaczerpnięto z: Franciszek Kotula "Tamten Rzeszów",
"Schematyzm Diecezji rzeszowskiej" wyd. jubileuszowe 2000,
ks. A. Motyka "Życie religijne w Rzeszowie w okresie międzywojennym"
